donderdag 28 februari 2013

Saar 7

Saar...
mijn lieve Saartje.

Inmiddels is ze alweer heel wat weken ziek. De laatste update "twee maanden geleden" (toen kón ik het nog) is aangrijpender dan al haar medische ellende, zo lijkt. Maar toch.
We appen wat af.
Inmiddels is ze ontslagen uit het Radboud, en ligt ze weer in de Duitse kliniek waar de Lyme specialist haar gaat behandelen. Spannend. (Zie 2e deel van 'Saar 6') Ze moet ook meer voeding binnenhouden, en meer medicijnen en meer en meer en meer. Inmiddels is ze niet meer zo stoer, en dat vind ik toch wel erg. 

Ze heeft een PEG-sonde inmiddels... Brrr, rechtstreeks op de maag ja, via de buikwand. Operatie onder narcose, de hele mikmak. Ze kan er inderdaad een boek over schrijven! Lyme hebben...jeeetje, wat een k** ziekte... (als die te laat ontdekt wordt)

PEG-sonde
Verkoever kamer


Eerder:

Saar appt wat af
Ze mist haar kids...
Ze wil niet alleen zijn, met haar pijn
Eén nachtje thuis na Radboud... (18 februari jl.)

Eerdere update van Saar zelf, nog vanuit het Radboud: Geen nieuws is in dit geval dat alles een beetje hetzelfde blijft. Slikken/kauwen gaat goed maar (half)zitten in bed gaat de meeste inspanning inzitten. Vandaag maar is proberen bij te houden wat ik nou zelf eet/drink. Wil zo graag die sonde eruit werken. Yuk.
Ben maar druk met opa en oma op de kamer hier. In de 12 dagen dat ik hier ben kan ik al een boek schrijven over hoe het eraan toe gaat in het ziekenhuis.
Druk aan het oefenen, oefenen, oefenen. Met logopedie, Fysio, ergo... Diëtiste, enz. Fijn om een voldaan gevoel te hebben als iets me is gelukt maar soms lukt het ook niet en soms zijn dingen ook heel confronterend. Zoals de til-lift. Thuis gaat alles goed dat geeft me rust maar toch blijven er bepaalde 'regelzaken' alleen voor mama. Zo moet Elijah deze week zijn 11 maanden prikjes, voor Lisje moet ik het eea regelen met de zorgtaxi (ivm verhuizing), de kinderarts etc. Kun je ook aan anderen overlaten zal je denken, maar laat dat nou maar gewoon aan mij over. Net zoals dat ik blijf kolven. Ik zie de melk steeds minder worden maar I won't give up!

Als moeder zolang in het ziekenhuis liggen..... 1e dagen was ik te ziek me daarmee bezig te houden (o was zo ziek) inmiddels ben ik 'opgeknapt' en valt het me zwaar.

Verhoging/koorts blijf ik vaak houden. Voor de rest zijn de waardes redelijk stabiel. Nu nog die sonde eruit werken (en dat gaat me veel te langzaam, ongeduldig als ik ben). Ook nog veel medicatie, dus ja...... Nog volledig afhankelijk van infuus en sonde.

Maar gewoon zo doorgaan. En hoe ik er uitkom, dat weet niemand. 1 ding is voor mij duidelijk en dat is: ik wil naar huis!

Saar & Mel 2

Saar
Nog € 80,82 en ik kan weer een dagje naar Saar toe!!! Totaalbedrag tot nu toe: € 419,18 - bedankt lieve allemaal!!! voor jullie medeleven en donaties ♥ ♥ ♥

Als er mensen zijn die haar en haar gezin willen steunen:
Paypal betalingen kunnen op info@mery.nl o.v.v. "Saar" of op 607286849 t.n.v. Artstudio23. Bij vragen: mail! Ik ga zorgen dat al het geld wat er binnenkomt gebruikt wordt om haar die fotoreportage te kunnen geven. Bij 25 donaties van 10 euro kan ik weer een dag met mijn camera bij haar zijn!

Vanuit het buitenland: IBAN: NL41ABNA0607286849 en BIC: ABNANL2A


...bijna 1000 kliks!
Ow...als iedereen toch eens 10 euro had gestort...dan zat ik nu 5 weken aan d'r bed!! ..of 2,5 week bij Saar en 2,5 week bij een ander persoon die mijn fotografie nodig heeft... *wishful thinking*


Nep of echt op de foto?

Tegenwoordig is haast alles nep. Niets is meer echt. Maar U bent dat wel. Wilt u nep of echt op de foto staan? Mag een middel dunner worden gemaakt, haar voller, lippen groter? Of retoucheren we enkel een puistje weg en maken we een GOED PORTRET met licht en compositie, gezien door het oog van de meester?

Veel foto's en (film)beelden zijn van voor tot achter trucage. Denk aan de film 'Life of Pi' ...de Nederlander Erik-Jan de Boer won er een Oscar voor, voor de beeldbewerking.

Wij maken foto's met liefde, echte foto's, nep-portretten zijn er al genoeg. Met Miksang (Goed Oog) kijken wij naar U, uw familie en de locatie. Wij houden van echte mensen!

Wij houden van het leven, met haar goede en kwade dagen. Wij houden van U. Natuurlijk werken we op verzoek hier en daar details bij, en inderdaad een pukkel op de kin is bij een portretfoto storend, dus wees niet bang, ook die kan netjes weggewerkt worden. Maar:
wij HOUDEN VAN mensen. En dat zie je terug in de foto's. "Ik herkende je helemaal niet op die foto!" zult u bij ons niet horen.

Ook zin in een warm bad van aandacht? Boek dan uw eigen fotosessie bij Artstudio23. Wij zijn een meester in het benadrukken van goede (uiterlijke) eigenschappen. En horen vaak: "Ja, dat is 'm precies, onze ... (naam)". Door een persoonlijke aanpak komt ook uw innerlijk perfect in beeld, en wordt het nooit ordinair. Geen trucjes met goedkope instap-tarieven of verplichte afname. U poseert, wij leggen vast.

Fulltime beroepsfotograaf, vol passie en plezier ontvangen wij u in onze studio in Breda. (Speelhuislaan 173) Ook buiten kantooruren en op zaterdag kunnen wij u ontvangen. Portretsessie incl. 10 foto's digitaal op Hoge Resolutie (HR) € 195,-

Natuurlijk werken wij ook op locatie. Voor meer info mail info@artstudio23.com


Paul Hansen, World Press photo of the year 2012
Dit is een prachtige foto vol expressie, gevoel en verdriet,
maar ook: "veel van de gezichten zijn wel erg licht (voor in een donkere steeg) en waar komt dat licht links vandaan?" HDR getint en zo zijn er nog meer 'bewerkingen'...

Update mei 2013: veel ophef over deze foto...zie ook Digifotopro.









Las laatst een interessant artikel, over het feit dat winnende foto's tegenwoordig wel heel erg vaak op filmposters lijken...
En dit onderstaande filmpje kent u ook nog wel?


Dove reclame, of hoe een model er werkelijk uitziet

Bij Artstudio23.com geen nep-portretten, maar een foto van u zoals u echt bent. Natuurlijk zorgen wij ervoor dat uw mooiste kanten belicht worden, en de minder mooie worden verdoezeld. Maar nooit nep. Als we al 'nep' maken, dan doen we het zo dat iedereen ziet dat het een bewerkte foto is, denk aan de bekende PostPop Art style.

12 Ausgustus 2012: De grens van de mens - interessant artikel! >> Foucault: "A day will come when, by means of similitude relayed indefinitely along the length of a series, the image itself, along with the name it bears, will lose its identity."
Dan Roarty
....Dit is de volgende ‘level’. Dit is de wereld hoe wij die gaan/kunnen creëren. De wereld waar de ethische vraag nog veel heftiger gaat worden. De wereld die niet bestaat. Dit is namelijk geen foto.

woensdag 27 februari 2013

Saar 6

Saar, 26 februari 2013:
2 maanden geleden.. Toen kon ik moeilijk lopen, ik waggelde door het huis. Maar ik kón het nog. Ik kon moeilijk zitten, 10 minuten was genoeg, maar ik kón het nog. Mee naar school in de rolstoel was heel zwaar, maar ik kón het nog. Ik kon moeilijk piano/keyboard spelen, het kostte veel kracht en deed pijn in mijn vingers, 1 of 2 liedjes waren genoeg.. Maar ik kón het nog. Ik kon bijna niet meer zingen, want het kostte zoveel adem, maar ik kón het nog (al was het maar 1 couplet).

Iets wat heel moeilijk gaat is, heb ik nu ervaren, héél anders als iets écht niet meer kunnen. Music I Miss you! #ganogsteedsvoorvolledigherstel!!!!


Saar 2 maanden geleden

Saar, 27 Februari 2013:
De veelgevraagde update: ik kan eindelijk zeggen dat het vandaag BETER gaat!!! Ondanks ik maar zo'n 350 calorieën per 24 uur aan sondevoeding verdraag, voel ik me gewoon echt beter dan voorgaande dagen. Geeft me weer wat hoop:-) Met de minocycline mag nog niet gestart worden want de specialist wil eerst m'n maag en darmstelsel op orde hebben (en welke dokter geeft je vanwege dat in deze tijden nou biologische sondevoeding, veel probiotica en water 'without gas' door je peg?! Nou de mijne wel dus!!). Ik moet eerst een zak van 1200 calorieën kunnen accepteren en als ik daarop zit (heb minimaal 1800 nodig eigenlijk) is er waarschijnlijk meer mogelijk. 

Afgelopen dagen na de operatie zijn erg kritiek geweest. Ben op dit moment weer terug in de kliniek van m'n specialist. Heb natuurlijk verpleging maar mijn familie/vrienden (die bij me slapen) moeten ook allemaal leren hoe alles werkt. Wat een informatie. Hoe werkt een zuurstoftank.. Een sondevoedingspomp. Hoe geef je medicijnen door de peg. Hoe werkt de monitor en welke waarden moet je aanhouden. En dat een zuurstoftank zo'n kabaal maakt hebben we nu ook mogen ervaren SODEJU! (Leuk snachts). De artsen geven me overdag m'n infuus medicatie en injecties. Ze prikken hier dagelijks een nieuw infuus  om de aders te sparen (zo mee eens! Doen ze niet in NL hoor). Zelf begin ik steeds minder stoer te worden. Eerst kon je alles met me doen, was nergens huiverig voor, maar nu hoeven ze maar met de desinfectans te zwaaien (bijv. wondverzorging...) en ik krijg al de bibbers. Ben nu al langer dan 5 weken opgenomen en dat is niet niks. 

Gelukkig mag ik me vandaag wat beter voelen, en beter is bij mij niet stabiel... maar zo'n fijne avond gehad met m'n kindjes. En nu met Chantelle.

En de humor verliezen we sowieso nooit maar dat was wel al duidelijk;-)
Elke dag zal nu weer wat anders brengen en ik hoop dat ik vanaf nu vooruit mag gaan. Zoals de arts zegt tegen mijn mams "She has a big inflammation (infectie) of the brainstem & nerves. We can be hopeful but it will be a long way to go (the treatment)". Waarop de andere arts op z'n Duits zei "we moeten geduldig zijn". Afwachten dus maar!! #sothankfulforthepeoplethatIhaveinmylife~loveyouall~loveyou

Na de (PEG sonde) operatie

donderdag 21 februari 2013

Check-In / Verhalen vertellen


Preview van de film Check-In voor Pluspunt Rotterdam.

Ouderen vinden jongeren vaak lastig en vervelend, andersom geldt hetzelfde. Als er culturele verschillen zijn, worden deze negatieve gevoelens soms nog sterker. Om deze negatieve beeldvorming rondom etnische afkomst en leeftijd tegen te gaan, heeft Pluspunt het project Check In ontwikkeld.
Na bijna vier jaar wordt het project momenteel afgebouwd. 

Ik heb de prachtige portretten mogen maken, van de grootouders en kleinkinderen. Deze foto's zijn o.a. op de grote bus te zien. In deze bus kijkt men naar de films, luistert men naar de verhalen, en kan men kijken naar de kunstwerken die speciaal voor elk verhaal gemaakt zijn en tentoon gesteld zijn in de bus.

De bus rijdt naar scholen in Breda en Rottderdam, en het is een 3-dagdelen project. 1) Kijken/luisteren naar de verhalen, 2) interviewen van (voor studenten) onbekende ouderen in bijvoorbeeld een bejaardentehuis en 3) het maken van kijkdozen n.a.v. de interviews om de nieuwe verhalen uit te beelden.

Foto's volgen snel!
Waarom deze post?
Samen met Kary uit San Francisco wil ik Spiritus gaan realiseren! Als je dit leuk vindt, like onze pagina?

dinsdag 12 februari 2013

What if....

...what makes you itch..!? Als geld er niet toedoet, wat zou je dan willen doen?

Ik weet wat ik zou willen doen... DIT en nog veel meer. Ik wil mensen helpen met mijn fotografie, en geld is daarin niet belangrijk. Geluk is, gelukkig zijn...mijzelf delen, mijn talent, creativiteit delen...dáár word ik gelukkig van. Daar BEN IK GELUKKIG door.

Kunt u mijn hulp gebruiken? Aarzel niet! info@mery.nl Ik hou van de wereld, ik hou van iedereen ♥ ZIENer Melanie *Spirit of the Moment* xxx

zondag 10 februari 2013

Lief! - IBAN BIC code

Zelfs vanuit België wil men ons project (Saar) steunen!!

Zo lief!!

Bij deze de IBAN NL41ABNA0607286849 en de BIC ABNANL2A om vanuit het buitenland te kunnen storten als je geen Paypal hebt.

Bedankt lieve allemaal, ook names Saartje!!! :)


Saar 5

Kusje op 'auw' van dochter Lissy

Vla...

Gelukkig ging het eind van de week al een heel stuk beter en heeft de logopedist wonderen verricht, ziehier het resultaat:
Hapjes, hapjes, hapjes... worden ooit een maaltijd??

na het infuus

Saar op FB:
Hi everyone
Positief:
-Ik kan mijn eigen speeksel weer doorslikken !!!!!!! (Dankjewel infuus)
-kan paar hapjes vla en gepureerde groenten/aardappelpuree eten.
-drink slokjes optimel/chocomel (lekker dik)
-fosfaat gehalte is weer op peil
-heb weer iets gevoel in mijn benen! Kan ze een beetje wiebelen in bed!!!
-CRP gaat wat naar beneden (ontstekingswaarde)
-minder/weinig zenuwpijn
Wat nog beter kan:
-Kalium gehalte
-blijf verhoging of koorts houden ondanks 3 soorten ab* en veel paracetamol.
-Nog wel gevoelige maag/darmen. (En die moeten het doen..)
Dus zoals jullie zien neemt het positieve nu de overhand.
Mocht ook al oefenen met de Fysio met op bedrandje zitten (word dan door 3 man vastgehouden). Kost me heel veel inspanning en echt focussen kan ik dan niet maar ben achteraf dan wel heel trots dat ik het gedaan heb. Ondanks ik vastgehouden word, heb ik maar mooi even gezeten (goed voor diafragma).
Het slikken gaat ook goed nu. Maar voordat ik zover ben dat ik zélf 1800 calorieën (minimaal nodig) kan eten of drinken, daar gaat een lange tijd overheen. Wil ik al die tijd in het ziekenhuis blijven? Nee. Is het mogelijk met sondevoeding naar huis te gaan? Ja. Ook met infuus (dr berghoff wil mij maanden aan het infuus).
De revalidatiearts zou me eerder laten opnemen ná deze ziekenhuisopname in een verpleeghuis of reva centrum maar begrijpen ook dat ik het beste thuis 'herstel' in mijn eigen omgeving, met mijn kindjes om me heen, mijn man en alle vaste gezichten.
Ik heb gelukkig een PGB van 40 uur in de week dus er is veel mogelijk.
Er moeten nog wel veel aanpassingen gebeuren in ons nieuwe huis. Traplift, douchebrancard, hooglaagbed, enz. Maatschappelijk werk wist hoe dit te regelen dus is er mee bezig.
Dat ik überhaupt over het woord THUIS mag nadenken maakt me zo gelukkig. (Vorige week was dat wel anders). Maar wanneer, snel? Of lig ik hier nog weken? Of zal ik weer de pech hebben weer een stap achteruit te gaan?
Heb dus totaal geen zekerheid. Maar wel al vanalles om over na te denken.
Mis mijn kinderen.

x Saar

*ab = antibiotica

zaterdag 9 februari 2013

Mel & Saar 1

Zo. Daar ging ik dan. Maandag 4 februari 2013. Naar mijn Saartje met neuro borreliose Lyme...

Na het versturen van mijn mailing ontving ik vrij snel genoeg lieve reacties en steun om alvast 1 dag naar Sarhea te gaan, IK BEN ZO BLIJ met deze reacties! Wat een lieve mensen zitten er in mijn adressenbestand!! Sarhea was ook hoteldebotel, dat ik zó snel al aan haar bed kon staan, met camera. Ongelooflijk!

Ze waarschuwde me al, ik zie er niet uit, niet schrikken hoor enz. Maar meisje toch, dat komt goed. Vanuit het hart kijken, dan schrik je nergens meer van... Op naar Nijmegen dus! Saar's kamer had ik vrij snel gevonden, en daar lag ze, weggezonken in een (veels te) groot bed. Twee van die Bambi-ogen keken me aan, blij me te zien. Voor mij was ze nog dezelfde Saar, maar ik kan me voorstellen dan mensen die haar lang niet gezien hebben, vinden dat ze nog maar een schim van zichzelf is nu.

Toch spreken haar ogen nog steeds en haar lieve glimlach... O, wat is ze lief!

Helaas zie je ook de pijn in haar ogen...
De foto hierboven is Saartje net nadat de fysiodame is geweest. Ik zat net goed en wel naast 'r bed, komt ze langs. Ja, sorry hoor, maar het moet even. Tuurlijk. Gaat uw gang. Maar wat een gedoe, ziekenhuizen. Ze komt al aan met "Waarom heb je die witte lap?" - ze kan niet meer zelf slikken (mens)! dacht ik... tjongejonge, moest Saar wéér vertellen wat ze heeft, en lekker bijdehand ding dat ze is "maar dat staat toch in mijn dossier??" Komt die dame met "ja, maar ik moet zóveel lezen" ...

En nee, ik geef de dame persoonlijk niet de schuld, maar dat gekort in de gezondsheidszorg maakt o.a. dat zij zich niet eens even kan inlezen en van hot naar her moet rennen met 'r fysio... bah... je zult in Nederland maar in het ziekenhuis liggen...
Saar was duidelijk even aangedaan, dat ze zo onverwachts aan het 'werk' moest, al was het maar voor even.

Fysio op bed, op de voorgrond nog het beruchte bankje gele vla...

Wat me ook opviel was dat ze met haar conditie van nu wat trager registreert. Niet dat ze iets niet snapt, maar die verpleging moet door, door, door, en Saar wil wel graag éven weten wat er aan de hand is en waarom iets moet worden gedaan (bij haar). EN DAAR IS DUS GEEN TIJD VOOR. Gelukkig is ze sterk genoeg om te bedenken dat het vast wel nut zal hebben en verzet ze zich niet al te hevig (je kunt er immers maar weer vanaf zijn) maar leuk is anders.

Ook dat er een verpleegster ineens bloed komt prikken, op suikergehalte. Ze staat aan 'r bed, pakt 'r hand en wil prikken. Ze zegt wel nog net dat 't komt door hogere suikerwaarden in haar urine, maar legt niet uit wat ze gaat doen. Pakt ze Saar's hand en wil in vingertopje prikken. Maar Saar denkt dat ze 'n grote naald bij zich heeft om in haar arm/hand te steken en trekt van schrik haar hand terug. Dat soort dingen.

Uiteindelijk weet ze waar het voor is en laat ze het toe, maar tjeeeeezus, leg het even uit!! Zég even duidelijk wat je gaat doen, ja, ik snap dat jullie haast hebben, maar hiermee maak je iemand die ziek is niet echt beter. En als je haar blauwe plekken ziet n.a.v. het steeds opnieuw prikken infuus, snap je Saar's afkeer van naalden meteen.

Uiteindelijk stelt het niets voor...

Gelukkig was haar suikerwaarde verder goed. Hèhè. Daarna kon ze gelijk door met de fysio, hoppa, Saar rechtop in bed. "Oh, moet je daar je nekkraag voor om hebben" ... ja ... maar ze zal rechtop in bed zitten, en d'r nek breken zeg... pfffft.

Daarna was ze doodmoe en klappertandend lag ze onder de dekens.
(eerste foto, boven)

Camera weggelegd en lekker d'r hand vastgehouden.

Ze voelt zich heel erg alleen. Als je in een ziekenhuis ligt is het volgens mij nóg erger, het gevoel dat de wereld doordraait zonder jou. Ook al stonden er tig artsen en verpleging aan je bed. Saar ligt op zaal, tussen oude(re) mensen, dat helpt ook niet echt. Het was erg fijn te merken dat ze aan mijn hand genoeg had en kon ontspannen. Ondertussen mocht ik een eind weg kletsen van d'r, radio Mel op 1 zeg maar, haha.

En toen waren daar vrienden Bianca en Dimitri! Leven in de brouwerij, wat een schatten!! Die zouden haar wel eens even mee naar buiten nemen, effe lekker sigaretje roken samen. En nou niet meteen Saar veroordelen, ze rookt amper én was al 4 dagen niet buiten geweest. Ze kán echt helemaal niks zelf nu, dus dat ene pretje (ofja, eigenlijk twee, ze wil ook graag baby Elijah nog voeden) gaan we d'r niet ontnemen.

 Dus... stoel in en d'r uit. Maar dat kan ze dus ook niet zelf. Ze moet overal naar toe worden gedragen, Manlief Maikel deed dit al enige tijd voor haar (bad, wc, enz) jeetje man, RESPECT jongen! Wat hij allemaal wel niet voor Saar doet, en heeft gedaan, echte liefde ♥













Het in het ziekenhuis liggen maakt het er voor het thuisfront niet gemakkelijker op. De kinderen zijn nu ook in hun nieuwe huis, maar Saar zelf is er nog helemaal niet geweest, bovendien moeten er nog de nodige aanpassingen worden gedaan om Saar überhaupt thuis te kunnen verzorgen.

Als je bijvoorbeeld niet rechtop kunt zitten, heeft een traplift ook geen zin... moeilijk, moeilijk! Maik heb ik niet meer kunnen zien, maar ik hoop de volgende keer hem en de kids weer te zien (en fotograferen) samen met Saar. Ze mist haar kinderen ontzettend en baalt dat ze zich niet meer met de opvoeding kan bezighouden, en hulpeloos moet toezien hoe anderen alles van d'r hebben moeten overnemen.

Roken!!

Je ziet aan alles dat haar spierspanning nul is. De sigaret zelf vasthouden kon nog net, maar je ziet dat het geen ontspannen handje is.

Erg fijn om te zien dat ze zich dan toch een beetje (geestelijk) kan ontspannen, als ze bezig gehouden wordt en veel kan lachen. Lachen is gezond! Dat wij dan even mee staan te blauwbekken is geen punt, hè Dim??

Eenmaal weer boven zou ze proberen vla te gaan eten. Het bakje vanillevla had ik al zien staan, met de logopediste had Saar de dag ervoor geoefend, om toch eten en drinken met de tong van voor naar achter in de mond te kunnen krijgen.
Goed, vol bravoure meldde ze dat ze ging eten als wij erbij waren, want met bezoek erbij mocht het zonder verpleging. Na een tijdje ginnegappen met het bakje op de borst ging ze proberen te eten. Het was werkelijk sneu om te zien, bah wat een k** ziekte is (niet op tijd erkende) Lyme!!! Deze frisse jongedame, mijn allerliefste Saartje, kon niet eens een theelepeltje vla naar binnen krijgen. Of beter gezegd in de mond houden...


Twee hapjes eten, daar word je doodmoe van...
Ze heeft daarna lekker tegen Bianca aan liggen slapen, met rode konen van de inspanning.

En...daarna.... haar nagels lakken! Ze appte me al de hele week dat ze haar nagellak zo lelijk vond, maar niemand aceton had. Nou, wij vonden dat flesje vrij snel en voilà, Dim ging als een echte nagelstylist aan de slag. Saar had zelfs nagellak bij zich, dus nu heeft ze weer mooie gelakte nagels.
Tja, je ligt al de hele dag in bed, tegen een oersaai plafond aan te kijken (tv kijken gaat niet) dan zijn afgebladderde nagels niet fijn natuurlijk! Zie vorige post, met de nieuwe lak :)

Ze kan d'r ogen niet openhouden, zo moe...
Uiteindelijk hebben we d'r nog een tweede keer ontvoerd (mee naar buiten) en daarna moest ik alweer naar huis. Lieve Saar, ik hoop snel weer bij je terug te zijn!!

Lieve mensen, u kunt nog steeds helpen. Als 250 mensen 10 euro storten, kan ik meer dan 10 dagen bij haar zijn!! Paypal betalingen kunnen op info@mery.nl o.v.v. "Saar" of op 607286849 t.n.v. Artstudio23. Bij vragen: mail! Ik ga zorgen dat al het geld wat er binnenkomt gebruikt wordt om haar haar fotoreportage te kunnen geven. 

Alvast bedankt! Ook namens Saar en haar familie, xxx Mel


p.s. na deze dag kreeg Saar haar EMG en MRI en de dag daarna een lumbaal punctie, en nee, dan voel je je helemaal niet zo goed. Hopelijk knapt ze snel weer op (heeft hoofdpijnen nu, door lekkend hersenvocht door de punctie, pfft, dat kan er dan ook nog wel weer bij) en kan ik snel weer naar haar toe.

vrijdag 8 februari 2013

Fotocursus Breda, laatste plaatsen!

Fotocursus Breda
UPDATE 2015/2016: hier vind je altijd de laatste info en data van de basiscursus fotografie en de vervolgcursus digitale fotografie. Ook is er een 55+ cursus op dinsdag- en donderdagochtend.

Na de carnaval beginnen op 19 en 21 februari onze fotocursussen weer, op dinsdag- en donderdagavond, 8 lessen, 19,30-22.00 uur. In de oude Backer & Rueb machinefabriek hebben we een mooi en ruim studio/atelier, met voldoende (gratis) parkeerplaats voor de deur.

Adres: Speelhuislaan 173 Breda - tevens op loopafstand van station NS. De prijs van een cursus is 299 euro (incl. BTW) meer weten? info@artstudio23.com

Onze cursus draait vooral om ZELF doen, leer werken met je camera, zet 'm van de automatische stand af en... leer kijken. Tussen de lessen door wordt er steeds een thuisopdracht gegeven, zodat je de lesstof kunt herhalen om deze nóg beter onder de knie te krijgen.

Tot slot:
 "Gisteren de laatste avond van de cursus fotografie bij Artstudio23 gehad. In die acht avonden heel veel geleerd maar ook wel gemerkt dat er nog veeeeeeeeeeeel meer is; dus vast van plan om in mei deel te nemen aan de vervolgcursus. Hans van Nunen bedankt, het was interessant en duidelijk en mede-cursisten bedankt, het was super gezellig."
*Trots* op deze recensie, dank je Gerard!

In september 2013 starten we weer met een nieuwe serie fotografie basis- en vervolgcursus, met een leuke vroegboekkorting tot 15/8!

woensdag 6 februari 2013

Saar 4...

Saar heeft het heel erg zwaar momenteel... gisteren EMG en MRI, vandaag lumbaal punctie... ze kán niet meer... en dan krijg ik ook nog dit toegestuurd:

Sarhea, via Whatsapp:
Mis m'n kindjes.

Twee hartjes voor mijn kindjes, ieder hartje voor 1, 1 hartje voor ieder.

Lissy (oudste, 6 jaar) zegt: 'Als je je kindjes mist, moet je de hartjes vasthouden.'

Ik mis ze zo...
Saar houdt 2 hartjes vast

dinsdag 5 februari 2013

Spirit of the Moment

Een van de doelen tijdens mijn Bali retraite was om er achter te komen wat je (persoonlijke) merk is. Wie ben ik? (als merk) Nadat Mynoo & Gina ons door diverse oefeningen heen loodsten (veel schrijfwerk, zoals een rampage of appreciation) kwam ik er achter dat ik 'Spirit of the Moment' ben.

Naar het Nederlands vertaald: (ik ben de) Geest/Levenskracht van het moment. Hm. Klinkt iets serieuzer en zwaarder dan in het Engels. Ik vind Spirit of the Moment namelijk wel mooi, maar 'geest' is meteen naast zweverig óók een spook. Levenskracht past wel bij me, levendig (was het 3e woord bij spirit) ook. 

Moment(s)geest zoals in het woord tijdsgeest? Nee. Al geef ik met mijn camera natuurlijk wel een tijd/moment weer, ik leg de tijd vast, een moment. 




Impressie van Bali 

Ik zoek verder, probeer de synoniemen in het Engels voor het woord Spirit:

thoroughness (the ~)
NL: kracht (de ~), energie (de ~ (v)), esprit (de ~ (m))

strength (the ~)
NL: vermogen (ww.), kracht (de ~), macht (de ~), energie (de ~ (v))

soul (the ~)
NL: natuur (de ~ (v)), karakter (het ~), aard (de ~ (m)), mentaliteit (...

psyche (the ~) 
NL: innerlijk (het ~), psyche (de ~)

drive (ww.) 
NL: sturen, zenden, aan het stuur zitten, reis (de ~), gang (de ~ (m)),...


Goh...
2x het woord energie en kracht. Ja, die heb ik wel :) Voel me sterk, gelukkig, blij. Spirit als in Soul is dan weer meer verbonden met de aarde en de natuur. Ik heb altijd al gevoeld dat de natuurgodsdiensten (Indianen, Aborginals) voor mij meer 'waar' zijn, dan welke andere dan ook. Het respect voor de natuur...dat is het.

Energie, kracht, natuurlijk/aarde en...innerlijk/psyche. Goh. Ook goed :) Ik heb dan wel een druk hoofd, maar dat voelt goed. Ik geniet enorm van mijn denkwerk en creatieve uitingen. 
Tot slot...drive. Haha, ik heb een hekel aan (auto)rijden (in Nederland) maar stuur/zend wel graag informatie/ideeën uit. De reis. Ja, ik ben op reis. Eigenlijk altijd. Ik maak een gang naar...(het einde, hopelijk heb ik nog 70 jaar vanaf nu :) Wil tot die tijd nog graag 'heel' de wereld zien!

Ik hou van het leven.
Ik hou ervan dit gevoel te delen.
Ik hou ervan dat dit kracht geeft, niet alleen aan mij, maar ook aan de mensen die betrokken zijn bij mijn fotografie, als model, als opdrachtgever, als beide maar ook de toeschouwer van mijn werk.


Mel aan het werk -Trash The Dress 2012- ShotbyRobin.nl

Ttot slot nog een paar vertalingen van spirits (meervoud, +s)

EN: spirits 
 NL: sterke drank NL: levensgeesten NL: gemoedsstemming
EN: in high spirits 
 NL: opgewekt, opgeruimd
EN: in low spirits, out of spirits 
 NL: neerslachtig
EN: the poor in spirit 
 NL: de armen van geest
EN: spirit (away, off) 
 NL: wegtoveren, heimelijk doen verdwijnen

Wegtoveren, die klinkt fijn positief (pijn wegtoveren, oh, als ik dat toch eens kan!) en natuurlijk Levensgeesten, ook een mooi woord. Maar mezelf zien als LevensGeest...nee. (Dat durf ik nog niet? Wie weet...over 10 jaar...het is wel een mooie benaming.) Voorlopig hou ik het op ZIENER!

TFP/TFCD model

Onderstaande tekst van Mario Kuijpers wil ik graag met je delen, mocht je als (beginnend) model advies nodig hebben... info@artstudio23.com Wij hebben als fotograaf met name in het verleden veel met TFP/TFCD modellen gewerkt en kunnen je veel vertellen over de 'modellenwereld'.

Bijvoorbeeld onze grote events zoals de roodharigendag en Trash The Dress fotografie zijn altijd TFCD. (of beter gezegd TFDF - Time For Digital Files ;)

Trash The Dress 09.09.09 99+ brides ran into the Northsea!

Ik heb aan het onderstaande relaas van Mario dan ook maar 1 ding toe te voegen:
dames, luister naar je onderbuikgevoel!! Bij twijfel: niet doen.

Mario Kuijpers schrijft:
Regelmatig krijg ik de vraag van modellen of een bepaalde fotograaf oke is. Ook krijg ik regelmatig mee dat bepaalde fotografen niet "netjes" te werk gaan of fotograferen om een andere reden dan eigenlijk zou moeten. 
Om niet zelf over elke fotograaf te hoeven oordelen kun je onderstaande stappen gebruiken om zelf een goede mening te vormen over een fotograaf. Kom je in contact met een onbekende fotograaf? 

Volg dan deze stapjes om te weten of hij geschikt voor je is.
1. Kijk allereerst in zijn portfolio (Heeft hij geen portfolio? Kijk dan op zijn website.. heeft hij die ook niet dan kun je hier al je vraagtekens bij zetten)
2. Kijk in zijn portfolio niet alleen of de foto's mooi zijn, maar kijk ook eens naar het soort modellen die hij/zij presenteert.
3. Kijk ook heel kritisch naar de kwaliteit van de foto's. In het portfolio van een fotograaf staat zijn BESTE werk.
4. Bedenk je daarna eens of je jezelf graag in zijn portfolio zou willen zien staan.
Als je antwoord daarop "Ja" is, dan ben je al een stapje dichterbij. Wil je niet tussen zijn andere foto's staan om 1 of andere rede. Laat dan meteen duidelijk merken dat je NIET geintereseerd bent in een shoto met hem/haar.

Houdt er rekening mee dat JOUW portfolio er ook op moet vooruit gaan. Elke TFP shoot zou een toevoeging of uitbreiding moeten zijn op je werk. Verder moet je erop letten dat het contact onderling goed en netjes is. Neem ALTIJD iemand mee naar een shoot. Vindt de fotograaf dat niet goed? Vraag je dan meteen af waarom...Wees kritisch.. En vraag gerust aan andere modellen en fotografen hoe deze persoon is.



postadres Saar

Maart 2013: Saar heeft aangegeven graag via ons adres post te willen ontvangen, dus als je Saar & familie iets wilt toesturen, zorgen wij dat het bij haar terecht komt, dat kan via:
Saar-Artstudio23
Speelhuislaan 173
4815CD  Breda

Alle post is welkom voor Saar, haar dochter Lissyane en haar zoontje Elijah, wij sturen alles graag naar haar door, ook pakjes.

Donaties kunt u doen op rekeningnummer NL21INGB0006544911 van Stichting PUUR Zien. Met uw steun kunnen we nog veel meer mensen helpen!

UMC St Radboud
Afdeling Interne geneeskunde, 495, kamernummer 26
t.a.v Sarhea Barten
Postbus 9101
6500 HB Nijmegen
de muur in het Radboud ZH (kaal)
Wie is Saar? Lees er meer over HIER en HIER.

ADD, HSP of toch gewoon CREATIEF

Kwam op FB een leuke link tegen naar... mezelf?!?

http://www.addkenmerken.net/hoog-sensitief-persoon-hsp

Al heb ik al eerder gezegd: heb er op zich geen last van, een 'druk' brein. Dat is voor mij heerlijk creatief (bezig) zijn...houdt de geest gezond!?!

'Stof tot nadenken'

zondag 3 februari 2013

Saar 3

Sarhea schrijft op Facebook:
Hoi mensen. Weer even een update. Ik kwam hier vanwege de complicaties (verlamming diafragma + slikspier). Voor de neuroborelliose werd ik behandeld in Duitsland maar moest dus vanwege bovenstaande met spoed naar het Radbout. Daar lig ik nu sinds woensdag en inmiddels en 3 pompen. Het herstel werd bemoeilijkt door een acute infectie. IC erbij. Oei, een stapje achteruit. Daarna ben ik een stapje vóóruit gegaan: door een IV injectie stopte ik godzijdank met het vele gal spugen en inmiddels heeft mijn lichaam al 2 dagen van sondevoeding kunnen 'genieten'.
Ook bleef de saturatie goed en mocht de zuurstofbril er af. Ze meten het elke twee uur en achter mij hangt alles wat nodig is als de saturatie weer omlaag zou gaan. Weer een slang minder dus! Ook van de logopedist geleerd hoe ik tóch zonder reflexen kan drinken. Dat gaat echt heel stuntelig en moet er goed over nadenken wat ik doe, merendeels loopt uit mn mond maaarrrr na enig oefenen had ik het onder de knie!!! en mag nu 2x daags 3 slokjes doen (met rietje) met de verpleging erbij. wel gek, je moet jezelf iets aanleren wat normaal vanzelf gaat (transport van drinken naar achter krijgen en dan nog slikken) 

Toen ging ik weer een stapje achteruit: door de 3 soorten heftige antibiotica's protesteerden mijn darmen hevig (ik hoef jullie vast de details niet te vertellen)... Dat kost mijn lichaam veel energie en vocht. Ik zou een uitgebreid EMG krijgen maar hierdoor kon dat (ondanks ik er al helemaal naartoe gebracht was) helaas niet doorgaan. Staat nu dinsdag gepland. 
Ook bleek m'n fosfaat veel te laag en dus hingen ze een lekkere fosfaat zak aan jet infuus. Een lichaamseigen stof. YEAH RIGHT! Wat werd ik niet goed vanaf het moment dat het begon te lopen. Mijn hele lichaam voelde afgekneld, et voelde alsof ik in een attractie zat, mijn hart bonsde zowat m'n borstkas uit en had tremoren. Iris (zus) drukte op de bel, koorts bleek ook weer opgelopen. Na een tijdje heb ik gesmeekt om alsjeblieft die fosfaat te stoppen. Hebben ze gedaan en voelde me gelijk opknappen. 

Vandaag lab en dan zien we wel of de dosis die er wel inzit genoeg is geweest, mag het hopen. Dus om een lang verhaal kort te maken. We gaan stapjes vóór én achteruit. Krijg ook bloedverdunners.
Waar ikzelf het meest last van ondervind is die sonde. Voelt alsof er een stuk scherp glas in mijn keel zit, heb aldoor kokhals neigingen en het doet pijn. Waarsch vanwege dat ik ook mijn eigen speeksel niet inslik en vanwege de verlamming is het daar gewoon vernauwd en droog. Dus ik ben blij met elke druppel voeding er in komt :-)) 

Het kan nog alle kanten op en Wij gaan natuurlijk voor herstel. Of ik er nou voor altijd gehandicapt of wat uitkom zal me (op dit moment) een worst wezen. Als ik maar BLIJF. Huis wordt ook aangepast met traplift, hooglaagbed, enz.!

Vannacht hebben de kids voor het eerst in ons nieuwe huis geslapen, jammer dat Maikel en ik daar niet bij waren hun 1e indruk en nacht maar goed het is niet anders. 

Ik denk dat ik alles nu wel verteld heb en iedereen die geld heeft gedoneerd ook zij die het niet kunnen mensen (zo bijzonder) wil ik ontzettend bedanken. Doet me echt heel veel en door jullie staat Melanie Rijkers morgen aan mijn bed mét camera. We gaan natuurlijk voor nog veel meer dagen (zie o.a http://lavida.punt.nl/category/view/blog).

Er word me vaak gevraagd of ik me niet verveel. Nou mensen, ik heb hoe stom het ook klinkt niet eens de tijd om me te vervelen of om tv te kijken, te lezen etc. Voor mij is zelfs plassen op de po (in bed!!) al topsport.

Zo, deze update heb ik lang over gedaan. Niet in 1x. Maar hij staat.
Thanks voor de steun, het delen, bidden, kaarsjes branden, kaartjes sturen, enz enz enz.
Kuzzzz, Saar

Bijzondere foto voor een bijzondere vrouw
Greed is out, empathy is in! (Bredaphoto 2012) Oproep: Als we van 300 mensen 10 euro ontvangen, dan kan ik 3 weken naast haar bed staan met mijn camera. Alstublieft? U kunt uw tientje (of elk ander bedrag) storten op Artstudio23 Breda 607286849 o.v.v. ‘Saar’ of via Paypal op info@mery.nl is ook mogelijk. 

Wij beloven u alle opbrengsten te gebruiken om Saar en haar naasten te helpen, en waar mogelijk ook anderen die behoefte hebben aan onze beelden. HIER kunt u meer lezen over Sarhea, of gebruik de zoekfunctie en zoek op 'Saar'.

Job Roël

Beste Melanie,

Wat leuk dat je mijn naam vermeld op je weblog, in het kader van stages en de analoge fotografie! Jammer dat je de 'doka geur' niet mist! Ik namelijk wel! Vooral ook de kwaliteit van het analoge werk, de z.g. edele technieken, blijft onomstreden beter als de digitale!! Ik denk dat je je met dat laatste kunt onderscheiden en meer geld verdienen! 

In elk geval dient afsluitend gezegd te worden, dat ik jou als een van de meest prettigste en vakbekwame stagiairs heb ervaren, van de 10tallen die bij ons hebben gelopen! Het gaat je goed, ik zal via je site blijven volgen!! 

Hartelijke groet, Job Roël


Klassefoto Sint Lucas, Boxtel 1991-1992
Ik liep in 1990 stage bij Job, zal de foto's van de studio nog eens opzoeken.100% analoog (in house de dia's ontwikkelen in grote machine met trommel, grote formaten A5!!) en een heuse balgcamera waar ster-fotograaf Zweitse dan de reclamefoto's mee maakte.

Fotostudio Roël zat tijdens mijn stage nog op de Steenweg in Helmond (in de oude bioscoop) en verhuisde daarna naar het Ekkersrijt in Son, bij Eindhoven. Heb tijdens hun jubileumfeestje Paul Huf nog mogen ontmoeten aldaar :) Dankjewel Job, voor je leuke reactie!!
Het was een eer bij jullie te mogen 'werken' (als stagiaire was ik nog zo blue... OMG, wat wisten wij als Sint Lucas studenten nou helemaal van fotografie???) en ik heb een leuke tijd gehad met Lotte en Zweitse en met de befaamde Gruyère kaas en legpuzzels tijdens de lunch, haha.

vrijdag 1 februari 2013

De vier trends van Economen

Welke trends kunnen we verwachten in de nieuwe economie? Economen delen hun visie:

1. Iedereen ondernemer

Volgens economen verdwijnt de vaste baan, net als de carrière. Het gaat volgens hun om beleving en dromen. Job security zit niet langer in een vast contract, maar juist in capaciteiten.

2. Samen staan we sterk en doen we meer
Door samen te werken (via bijvoorbeeld social media) kunnen we elkaar helpen om meer complex werk te doen en om meer schaars talent te vinden. De trend naar referral hangt hier ook nauw mee samen.

3. Geld staat niet meer voorop
Geld en bezit staan niet langer voorop, vooral niet bij generatie Y. Het gaat om de vervulling van diepere behoeftes, men hecht veel waarde aan betrokkenheid en individueel geluk.

4. Wellness en netwerkmarketing zal groeien
Gezond leven en gezond blijven zal in de toekomst beloond worden door zorgverzekeraars. De premie voor zorgverzekering zal over 5 jaar niet meer te betalen zijn onder deze omstandigheden. Ondernemen zonder risico is de toekomst, niet je baan maar je netwerk is geld waard!!

(Gezien via Marianne)

Interessant genoeg om even te delen, gezien ook mijn vorige conclusie. (wie heeft er nou écht 550.000 euro per jaar NODIG) Zelf volg ik ook trendwatcher Tony Bosma, en kan me heel erg vinden met 'allen voor allen' - dat we in de maatschappij veel sterker staan als collectief. Dat de MACHT straks bij het individu ligt, maar dan wel in de vorm van een collectief.
Samen staan we inderdaad sterk!
Weg met de bonus- en graaicultuur. Nog nooit eerder zaten er zoveel mensen aan de Prozac. "We willen niet meer leven" als het een keertje regent. (Ronald Goedemondt) Van al het kopen en steeds meer bezit worden we ook niet gelukkig.
Gooi weg! Of beter nog: geef weg!
Het is altijd al veel leuker geweest om te geven dan om te krijgen... (vind ik)

Economisch gezien moeten we inderdaad nog een grote stap maken, maar... denk over 10 jaar... dat er héél veel mensen voor zichzelf werken. Die vrijheid...niet te vergelijken met een vast salaris krijgen (wat ook geen zekerheid meer is inmiddels...) 

Sleutelwoorden: terug naar een sober en eenvoudig leven = de sleutel tot (innerlijk) geluk.

Consuminderen

Ziener

Ik ben een ZIENER. Letterlijk ook, ik ben fotograaf, een beeldvinder, en met mijn camera leg ik deze beelden en momenten vast. Ook denk ik zoals die oude Griekse filosoof Socrates, hou ervan mensen te 'steken' met mijn opmerkingen, opdat deze gaan nadenken over het desbetreffende onderwerp.

Opmerkingen die ik overigens niet maak om iemand te kwetsen, al komt het wel eens zo over, maar die ik maak omdat ik het beste met iemand voor heb. Mijn brein is constant bezig, wat ik zelf een heerlijk gevoel vind. Voel me niet hypersensitief, of dwangmatig creatief, totaal niet. Het enige wat ik ervaar is "heb ik wel tijd genoeg -op deze aarde- om te kunnen doen wat ik wil doen, moet doen, kan doen".

Dit als in tijd, als in levenslijn. Lange tijd, geen weken of jaren, maar decennia. Ik wil dan ook minstens 110 jaar oud worden! ;) Ik heb nog zoveel te doen, wil nog zoveel mensen ontmoeten en ZIEN.

Op Bali tijdens mijn 9 Days of Transformation Women's Gathering, kwam ik er achter dat mijn persoonlijke merk (het merk Melanie Rijkers) neerkomt op het volgende:
I am *Spirit of the Moment* - met een: 'Life's on Celebration' - en mijn top 4 woorden zijn: passion, purity, freedom & joy.



Hm... jammer, in het Engels is er geen woord met zien in de vertaling van het woord ziener...
ziener de ~ (m)
prophet (the ~), divine messenger (the ~)

Ziener
1: een persoon met een ongewone bevoegdheden van foresight [syn: visionaire]
2: een waarnemer die ziet visueel; "een ongeneeslijke ziener van films "
3: een gezaghebbend persoon die de toekomst voorspeld [syn: profeet, Oracle]

1. Vooruitziendheid - hmm... een visionaire ben ik inderdaad al meerdere keren genoemd.
2. "Ongeneeslijk ziener van foto's" -  ja, dat ben ik ;)
3. Een wichelroedeloper, toekomstvoorspeller, profeet...dat dan weer niet echt. 


Ik hou het op ZIENER.
En mijn stichting wordt 10voorZIEN denk ik.

En daar heb ik uw hulp bij nodig! Momenteel strijd ik voor Sarhea, mijn lieve vriendinnetje. Even ter informatie: iedereen in deze wereld is mijn vriend/in! Ik heb voor een vakantiebaan ooit eens een psychologische test moeten doen, en ik kan me nog goed herinneren dat die man me vertelde: "Jij ziet in iedereen die je tegenkomt/ontmoet een vriend" - en of dat dat dan positief was liet hij in het midden. Verkooptechnisch zal het wel niet handig zijn geweest, haha.

Sarhea leerde ik kennen als a.s. moedertje voor PUUR. en sindsdien zijn we maatjes. Naast Sarhea ben ik met velen bevriend. Gebaseerd op het RESPECT dat ik voor iedereen heb, is mijn mening/gevoel over iemand eigenlijk altijd positief. Of zoals Bo het zo mooi beschreef: er een van medeLEVEN en geen medelijden.

Mijn 'probleem' was dan ook altijd dat ik daardoor niet zakelijk (genoeg) ben. Maar wie heeft er in godsnaam 550.000,- euro aan jaarsalaris écht nodig??? Voor dat bedrag (SNS top) kan ik ruim 13 jaar elke dag mensen fotograferen die het nodig hebben!!!